Ανακάλυψη

Ο Βεδουίνος βοσκός άκουσε ένα τσιρίγμα από τη σπηλιά και σκαρφάλωσε από το στόμιο της σπηλιάς για να διερευνήσει τι προκαλούσε το τσιρίγμα. Στη σπηλιά, το αγόρι βρήκε ένα σφραγισμένο πήλινο δοχείο, το οποίο άνοιξε για την περιέργειά του. Μέσα υπήρχαν 7 ρολά περγαμηνής, το αγόρι σκέφτηκε ότι το καλό δέρμα άξιζε να ανακτηθεί για τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης της Βηθλεέμ αντάλλαξε τις περγαμηνές με σανδάλια, αλλά εξέτασε το δέρμα πιο προσεκτικά πριν το ξαναχρησιμοποιήσει και παρατήρησε το κείμενο πάνω του.

​

Ο τσαγκάρης τηλεφώνησε στην Ιερουσαλήμ και πληροφορίες για τις περγαμηνές που βρέθηκαν έφτασαν στον Σουκενίκ, καθηγητή αρχαιολογίας και Βίβλου. Ο Σουκενίκ έπρεπε να εξετάσει τους κυλίνδρους και αγόρασε αμέσως τρεις από αυτούς. Ο υπόλοιπος τσαγκάρης το πούλησε σε ένα μοναστήρι της Συρίας, του οποίου ο μητροπολίτης πήρε τους ρόλους στις Ηνωμένες Πολιτείες για πώληση.  

​

1955 Το κράτος του Ισραήλ αγόρασε τους κυλίνδρους από τις Ηνωμένες Πολιτείες με κεφάλαια που δώρισε ένας ντόπιος Εβραίος, 250.000 $, πίσω στο Ισραήλ, όπου βρίσκονται τώρα στην Ιερουσαλήμ στο Ιερό του Βιβλίου με άλλες ανακαλύψεις.

​

Καθώς η γνώση της αξίας των κυλίνδρων εξαπλώθηκε μεταξύ των Βεδουίνων στις αρχές της δεκαετίας του 1950, άρχισε ένας αγώνας αγώνα μεταξύ πιθανών Βεδουίνων και αρχαιολόγων για πιθανές νέες ανακαλύψεις. Το 1952, οι αρχαιολόγοι ξεκίνησαν συστηματικές ανασκαφές στην περιοχή Κουμράν, όταν βρέθηκαν πάνω από 700 ειλητάρια και δεκάδες χιλιάδες λιγότεροι. Κατά τις ανασκαφές βρέθηκαν και τα ερείπια του μοναστηριακού συγκροτήματος των Εσσαίων (θρησκευτική εβραϊκή αίρεση την εποχή του Ιησού).

​

Γιατί ήταν αίσθηση η ανακάλυψη;

Ποτέ άλλοτε οι μελετητές δεν είχαν πρόσβαση σε τέτοια κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Τα ευρήματα περιείχαν μέρη από όλα τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης εκτός από το βιβλίο της Εσθήρ. Τα περισσότερα κείμενα είναι στα εβραϊκά, λίγα στα αραμαϊκά και στα ελληνικά. Είναι κυρίως γύρω στο 100 π.Χ. Το βιβλίο του Σαμουήλ είναι το παλαιότερο, που χρονολογείται από το 400 π.Χ. Η καλύτερα διατηρημένη οντότητα είναι το βιβλίο του Ησαΐα. Είναι 2100 ετών. Τώρα ήταν δυνατό για τους μελετητές της Βίβλου να συγκρίνουν την Παλαιά Διαθήκη της εποχής μας με αυτή του Ιησού. Συνολικά, οι αλλαγές στο κείμενο ήταν πολύ μικρές. Οι γραφές και τα ερείπια που βρέθηκαν δίνουν μια νέα εικόνα της ποικιλομορφίας του Ιουδαϊσμού την εποχή του Ιησού, δηλαδή το υπόβαθρο του Χριστιανισμού. . Χάρη στις ανακαλύψεις, γνωρίζουμε πλέον πολύ περισσότερα για την κοινωνία, την οικονομία και την πολιτική εκείνης της εποχής, την ανάπτυξη της εβραϊκής και της αραμαϊκής γλώσσας.

​

Περιοχή ερειπίων

Το κεντρικό κτίριο είχε έναν πύργο, μια αίθουσα συνεδριάσεων, μια αίθουσα γραφής όπου το μπουκάλι μελανιού περιείχε ακόμη μελάνι την εποχή της ανακάλυψης, μια κουζίνα, μια τραπεζαρία, δεξαμενές νερού στις οποίες είχε αντληθεί νερό από τα βουνά. Όλη η περιοχή προστατεύτηκε από τους επιτιθέμενους με τείχος, από το οποίο σώζονται ακόμη υπολείμματα. Κοντά βρέθηκε επίσης εργαστήριο αγγειοπλαστικής με φούρνους και ρόδα αγγειοπλαστικής.

Το κοινοτικό κοιμητήριο είναι 50 μέτρα  ανατολικά των κτιρίων. Υπάρχουν περίπου 1.100 τάφοι εδώ. Οι εικόνες δείχνουν τα απομεινάρια πισινών για τελετουργικά λουτρά. Οι σκάλες χωρίζονται σε δύο μέρη: Η μία πλευρά χρησιμοποιήθηκε όταν κατέβαινε στο νερό και η άλλη καθαρή όταν ανέβαινε.

​

Οι Εσσαίοι

​

Μέχρι τώρα δεν ήταν πολλά γνωστά για την αίρεση των Εσσαίων. Δεν αναφέρεται ποτέ στην Καινή Διαθήκη. Ο Εβραίος ιστορικός Josefus Flavius και μερικοί άλλοι σύγχρονοι το αναφέρουν στις αφηγήσεις τους.

​

Η κοινότητα των Εσσαίων χάθηκε όταν ο Ιωάννης Υρκανός Α', ο βασιλιάς του Χασμών, αυτοδιορίστηκε αρχιερέας στο ναό της Ιερουσαλήμ. Κάποιοι Εβραίοι δεν μπορούσαν να το δεχτούν αυτό, καθώς έλεγαν ότι αυτό θα είχε οδηγήσει στη νίκη του ελληνικού πολιτισμού. Αυτό το σετ έφυγε  υπό την ηγεσία ενός αρχιερέα στην περιοχή Κουμράν και ίδρυσαν εκεί τη δική τους μοναστική κοινότητα.

​

Η ανώτατη αρχή στην κοινότητα ήταν ο «Δάσκαλος της Δικαιοσύνης». Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνταν «φτωχοί». Είχαν κοινή περιουσία και οι αποφάσεις για την κοινότητα γίνονταν δημοκρατικά.

​

Κατά το δόγμα ήταν δίκαιοι κατά νόμο, όπου περνούσαν από τους Φαρισαίους.

Όπως οι Φαρισαίοι, πίστευαν στην ανάσταση της νύχτας και θεωρούσαν τους εαυτούς τους αληθινό Ισραήλ, παιδιά του φωτός. Περίμεναν και τον πνευματικό και τον εγκόσμιο Μεσσία. «Μετανοείτε, γιατί πλησιάζει η βασιλεία των ουρανών». Χρησιμοποίησαν επίσης την προσευχή του Πατέρα μας, που διδάχτηκε από τον Ιησού. Υπάρχει επίσης ομοιότητα στα γραπτά τους, για παράδειγμα, με την Επί του Όρους Ομιλία του Ιησού: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών».  Είχαν και βάπτιση στο νερό και κοινό γεύμα με ευλογημένο ψωμί και κύπελλο. Τήρησαν αυστηρά τους κανόνες της κάθαρσης του Ιουδαϊσμού. Ο καθαρισμός πραγματοποιήθηκε σε κοινοτική λεκάνη. Η κάθαρση σήμαινε περισσότερο πνευματική από σωματική αγνότητα.

​

Η ζωή των Εσσαίων στο Κουμράν έληξε με την καταστροφή της κοινότητας κατά τη διάρκεια του εβραϊκού πολέμου, που έληξε το 70 μ.Χ. Για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

Ίσως η επερχόμενη καταστροφή ήταν αισθητή και γι' αυτό η κοινότητα έκρυβε προσεκτικά τα γραπτά της σε γλάστρες στις σπηλιές του Κουμράν.

​