​

Το Βιβλίο της Εξόδου της Παλαιάς Διαθήκης, ΕΞΟΔΟΣ

αφηγείται πώς ο λαός του Ισραήλ εγκαταλείπει τη σκλαβιά της Αιγύπτου υπό την ηγεσία του Μωυσή προς τη γη που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ.

​

Η ιστορικότητα του Μωυσή δεν έχει αποδειχθεί, αλλά οι ιστορίες που συνδέονται με αυτόν είναι πολύ κεντρικές για την εβραϊκή παράδοση, γιατί περιλαμβάνουν: Την ιδέα του μονοθεϊσμού, τη διαθήκη, τη μετάδοση της Τορά και το πέρασμα του Πάσχα.

​

Σύμφωνα με αφηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, οι Ισραηλίτες (εβραϊκές φυλές) είχαν ζήσει στην Αίγυπτο για περίπου 300 χρόνια μετά από πρόσκληση του Ιωσήφ, του γιου του Πατριάρχη Ιακώβ. Σταδιακά οι καλές πράξεις του Ιωσήφ προς τον Φαραώ είχαν ξεχαστεί και οι Εβραίοι είχαν γίνει σκλάβοι. Ο Φαραώ, ίσως ο Ραμσής Β' , αποφάσισε να αραιώσει τους ξένους και διέταξε να ρίξουν όλα τα μικρά παιδιά στον Νείλο.

Η κόρη του Φαραώ σώζει από τον Νείλο  ο μικρός Μωυσής και το πηγαίνει στο δικαστήριο για να το αναθρέψουν. Καθώς μεγαλώνει, ο Μωυσής βλέπει τους δικούς του ανθρώπους  εξάλειψη στις οικοδομικές εργασίες. Ζεσταίνεται όταν βλέπει έναν Αιγύπτιο να τιμωρεί βάναυσα έναν εργάτη που ανήκει στη φυλή του. Ο Μωυσής σκοτώνει τον Αιγύπτιο και πρέπει να καταφύγει στη γη των Μαδιάμ, όπου θα παντρευτεί τη Ζιππορά, την κόρη του Ιοθόρ του ιερέα εκεί.

​

Καθώς ποιμάνει τα πρόβατα του Ιοθόρ, βλέπει μια φλεγόμενη βάτο όπου του εμφανίζεται ο Θεός. Αυτό είναι το κάλεσμα του Μωυσή να είναι ο αρχηγός των Ισραηλιτών, για να οδηγήσει τον λαό πίσω στη γη της επαγγελίας. Ο Μωυσής αντιτίθεται ότι οι δεξιότητές του στην ομιλία δεν θα ήταν αρκετές, αλλά ο Θεός υπόσχεται να βοηθήσει και θα βοηθηθεί επίσης από τον αδελφό του Ααρών, ο οποίος ήταν καλύτερος από τον Μωυσή στα χαρίσματα του λόγου του.

Ο Μωυσής και ο Ααρών θα πρέπει να επισκεφτούν τον Φαραώ πολλές φορές   αφηγητής μάταια. Η ράβδος του Ααρών έφερε δέκα  διάφορες πληγές στους Αιγύπτιους. Την εποχή της τελευταίας πληγής, του θανάτου του πρωτότοκου της Αιγύπτου, οι Ισραηλίτες γιόρτασαν το πρώτο τους Πάσχα . Όταν έγινε η πανούκλα, ο θάνατος του πρωτότοκου της Αιγύπτου,  επιτράπηκε στους ανθρώπους να ξεκινήσουν ένα ταξίδι που θα διαρκούσε 40 χρόνια.

Όταν το ταξίδι ήταν στην Ερυθρά Θάλασσα (ίσως το βόρειο τμήμα αυτού που είναι σήμερα ο Κόλπος του Σουέζ), ο Φαραώ απέσυρε την υπόσχεσή του για την αναχώρηση και ξεκίνησε μια καταδίωξη με τα στρατεύματά του. Η θάλασσα χωρίστηκε και οι Ισραηλίτες μπόρεσαν να περάσουν τον κόλπο, ενώ οι Αιγύπτιοι πνίγηκαν.

​

Το ταξίδι συνεχίστηκε προς το όρος Σινά.

Σε αυτό το σημείο, οι Ισραηλίτες μασούσαν ήδη πενιχρές μερίδες τροφής και θύμιζαν αιγυπτιακά φράγματα κρέατος. Και όταν πείνασαν, μάζευαν μάννα από τη γη· και ο Μωυσής χτύπησε τον βράχο με τη ράβδο.

Δύο μήνες αργότερα έφτασαν στο όρος Σινά (= Όρος Χωρήβ. Σήμερα πίσω από το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης.), Στους πρόποδες του οποίου στρατοπέδευσαν. Ο Μωυσής ανέβηκε στο βουνό όπου ο Θεός έκανε διαθήκη με τον λαό Ισραήλ μέσω του Μωυσή. Ως σφραγίδα της διαθήκης, ο Θεός έδωσε στον Μωυσή την Τορά , η οποία περιείχε τις Δέκα Εντολές και άλλες διατάξεις.

​

Όταν ο Μωυσής επέστρεψε από το βουνό, είδε πώς το είχε καταφέρει ο Ααρών  στους ανθρώπους του χρυσού ταύρου  ως εικόνα του Θεού. Ο Μωυσής έσπασε τις δύο πλάκες στο έδαφος και κατέστρεψε τον ταύρο. Ο Θεός δεν ήθελε πλέον να οδηγεί τον λαό στη Γη της Επαγγελίας, αλλά ο Μωυσής πείστηκε από αυτόν, και ο Θεός του έγραψε νέες σκηνές, οι οποίες σύμφωνα με την εντολή του Θεού έπρεπε να τοποθετηθούν στην κιβωτό της διαθήκης και η κιβωτός να τοποθετηθεί. τοποθετείται στο ιερό του.

​

Λόγω του συνωστισμού του κόσμου, το ταξίδι στην έρημο κράτησε 40 χρόνια . Πρόσκοποι που έστειλε ο Μωυσής είπαν ότι η γη της Χαναάν ήταν γεμάτη μέλι και γάλα, αλλά τα έθνη που ζούσαν στις πόλεις της ήταν πολύ δυνατά για να κατακτηθούν.

​

Στο τέλος, κανείς δεν άφησε την Αίγυπτο για να φτάσει στη γη της επαγγελίας, αλλά μόνο η επόμενη γενιά που γεννήθηκε.

​

​

​

​

​

​

​

​

​